A Nathane Oglesby data 4/23/19: Hoc trimestri, cum Diana Ciceronis Tusculanarum Disputationes lego. Oportet continue legens faciam ephemeridem de illis quae mihi videantur momenti esse in tractatulo ciceroniano. Ergo cogitationes meas hic videatis; utinam vos aliquantulum prosint.
Libro primo usque ad finem vicesimi capituli lecto, velim vos certiores facere me adhuc libentissime legere. Si vera vobis fere nuntiavero, disputationes hae sine dubio faciles et lectu et intellectu. Cuius libri primi hoc est argumentum: Cicero conatur monstrare mortem non esse malum sed magis quidem bonum. Duobus interlocutoribus fictis, concepta ciceroniana referuntur in figura colloquii cuiusdam in villa Tusculi; nihilominus, Cicero in praefatione ipse dicit: “Sed quo commodius disputationes nostrae explicentur, sic eas exponam, quasi agatur res, non quasi narretur.”

Praefatio vero multo difficilior lectu quam disputatio ipsa mihi visa est. In qua parte Cicero se nuper liberatum ab officiis publicis refert, hinc se applicare ad philosophiae studia, se tamen magna cum cura hoc incipere debere. In quibus faciendis Cicero mihi videtur cunctari et inhaerere: sicut in oculis eius contra mores Romanos philosophiae studere est.