Tuesday, June 29, 2010

Nonne et Hegius κεχαρισμένος?

Pro his versibus Alexandri Hegii iucundis gratias illi σοφῷ Paulo Pendzig ago, eos citanti in tractatulo "Die Anfänge der griechischen Studien in den gelehrte Schulen Westdeutschlands" [Neue Jahrbücher für das klassische Altertum, Geschichte und deutsche Literatur und für Paedagogik 46: 1920 pp 171-2):

    Quisquis Grammaticam vis discere, discito Graece.

    Ut recte scribas, non prave, discito Graece.

    Si Graece nescis, corrumpis nomina rerum.

    Si Graece nescis, male scribis nomina rerum.

    Si Graece nescis, male profers nomina rerum.

    Lingua Pelasga vetat viciosos scribere versus.

    Lectio quem Plinii delectat, discito Graece.

    Hieronymum teneas vigilans tu discito Graece.

    Ne versus scribas viciosos discito Graece.

    Argumentari quisquis vis, discito Graece.

    Quisquis Rhetoricen vis discere, discito Graece.

    Scire Mathematicam quisquis vis, discito Graece.

    Artibus es medicis qui aptus, discito Graece,

    Morbis nam cunctis sunt indita nomina Graeca.

    Argolicum nomen cunctis liquet esse figuris.

    Artes ingenuae Graio sermone loquuntur,

    Non alio; quibus haud nomen dat lingua latina,

    Ad summam doctis sed debent singula Graecis.

Quibus licet addam, "Quisquis Graece non discit, docens scribensque Latine ἀποσαλεύει καὶ ἐπ' ἀγκύρας."

Monday, June 28, 2010

Rodolfus Agricola ΠΡΟΜΑΧΟΣ


 

In epistola ad Alexandrum Hegium, Agricola, lumen illud magnum renascentiae humanisticae theodiscae haec scripsit: "In Graecis, in quibus quantumvis parum effecerim, possumus tamen affirmare, neque operae me neque impensae poenitere." Loquebatur Agricola studiis de suis linguisticis. Non longo antea discere linguam hebraicam coeperat, quae molestiae tantum negotium ei exhibebat "ut mihi videar cum Antaeo luctari, et multo plus laboris in his quam in Graecis exhaurire nisi forte tamen aequiore animo praeteritorum meminimus laborum, quam praesentes subimus. Verum utcumque sit, decretum est persistere."

Quam reverenter haec lego. Sine munere academico, instigato non nisi amore linguarum classicarum (in quibus Hebraica includitur), Agricolae tamquam privilegio erat occasio linguis studendi. Non pensum dolorosum, non opus laboriosum sed …. nescio quomodo appellemus hanc cupiditatem, hanc appetentiam discendi.

Quotus quisque nostrum est qui tam gestiat? Hodie nos classici de floccis conquerimur, vagimur si concives nostri studia humanistica non satis ament, non satis pecuniae dare velint facultatibus artium. Non exstat inter nos vir talis atque Agricola, cuius desiderium ipsum vitam efficiat auream.

Cantilenam iucundissimam a Andrea Mikroutsiko compositam recenter audivi : τί θα ήμουν αν θα σ'έχανα...θα 'μουν ένα κουτσουράκι, τόσο δα μικρούτικο. ....quae huc pertinent. Rodolfe mi, tu tamquam defensor studiorum nostrorum videris; es lux sine qua animum despondeo. Tamquam ignis e specula sublatus, viam ostendis. Sine te trunculus, fragmentulum.