Quod his in diebus triumphat lingua anglica negari non potest. Aliquot diebus ante, virum [anglicum] audivi describentem linguam "globish", quae sine dubio anglica est … quamquam tam curta truncata circumcisa ut vix credam eam esse linguam adultorum vel etiam adulescentium: lingua globish est idonea infantibus anglice loqui discentibus. Quomodo censeam hanc patois dignam hominibus legatis clericis mercatoribus esse?
Nescio qua re nos lingua latina, quae plane idonea sit tali usui, peregre non utamur communicandi colloquendique causa. Qua re tam pretiosi tam necessarii ducuntur sermones vernaculi? Sine dubio coeperat noster amor vesanus vernaculorum usurpandorum annis sexti decimi saeculi: cum civitates "nationales" crescerent, repugnabant auctoritatem eorum extra fines, ut ecclesiae romanae, imperatoris etc. Lingua cuiusque gentis ascendit; Latina, nec "aliena" nec "propria," neglegitur; ratio eius usurpandae amittitur. Loquimur legimus scribimus utentes sermone vernaculo quia adiungi uni nationi – nostrae – cupimus. Nonne autem est usus vernaculi nostri unius, egoismus ipse? Nonne est hoc genus Jingo-ismi? Nec cupimus nec callemus cum aliis colloqui. Si forte discere linguae aliorum constituimus, sic agere lucri causa volumus videri. Nonne nos huius pudeat?
Ego saltem, vesana iam pridem existimata (immo etiam "crackpot"), colloqui scribere meditari discere docere ludere agere latine quam saepissime nos exigo.
Mundus mensuram pretii rerum aestimandi quodam tempore futuro mutabit….sic semper agit mundus.
Haud dubio quin olim voluntas ipsa sermocinandi cum aliis suffectura sit nos denuo incitare in studia latina.
Posts
No comments:
Post a Comment