Saepe ante oculos habeo his in diebus opera illorum hyper-magistrorum qui ipsi saeculo decimo sexto incipiente fuerunt Academia, inter quos principia institutionesque Reformationis efficiebantur, in quibus tamquam seminario germina universitatis studiorum "humanisticae" radices egerunt.
Sine his scriptoribus – Melanchthone, Burenio, Chytraeo, Camerario, Sturmio, Crusio, tam multis! – Lutheranismus etiam concipi non potest. Qua de causa hic velim vos certiores facere de conventu academico (atque – ut mihi videtur -- lutherano) "Lutheranism and the Classics," in civitate Indiana, Castris Wayne, Kal. Octobribus huius anni. Doctores Ioannes Bruss, D.A. Meyer, Ioannes Nordling, et Carolus Springer (ac lumina aliquot obscuriora, inter quae ego) de rebus lutheranis classicis lutherano-classicis classico-lutheranis disserent.
De thesi meo, interrogas? Ut saepissime de illo ἰφθίμῳ ἀγαυῷ θαυμασίῳ ἀνδρί Ioanne Posselio, qui linguae graecae tam ardenter studebat ut verteret documenta lutherana non modo graece, sed etiam heroice. Ecce incepta Symboli Apostolici a Posselio μεταμορφωσθέντα :
Παμμεδέοντι θεῷ γενετῆρι ἐόντι πέποιθα,
ὃς κτίσε τὴν γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν εὐρὺν ὕπερθεν.
(Si ignoveritis Symbolum, sic incipit: "Credo in Deum patrem omnipotentem Creatorem caeli et terrae".]
Nonne bellum? Nonne pulchrum? Posseli, te adamo.
Posts
No comments:
Post a Comment