Thursday, April 30, 2009

iterum a Nathane, pridem Kal. Mai.Praeterita hebdomade me dixi dubitare de firmitate propositorum quae Cicero dedisset de immortalitate animi. quippe quae voluerim credere – et quidem credo; tamen Ciceronis sententiae tantum adfirmant, non vero me huc traducunt. Nunc autem plane intellego quomodo auctor hic opus suum efficiat; nam videtur cicero vero novam sententiam non aggredi, sed quasi coniunctionem canoram pulchramque renovans videtur affirmationem veterem serere, id est sententiam ipsam Platonis. Quod argumentum efficitur sicut dia panton in more musicae. In quo dum eius sententias lego, vero mihi videor carmen audire magis quam tracatulum legere . Nam ne se oneret obscuris in explicandis, argumentum Platonicum magis accepit ut uberem hereditatem: “philosophia vero, omnium mater artium, quid est aliud nisi, ut Plato, donum, ut ego, inventum deorum?” Ita humilius rem capere petit, res minus principuas ipse integer omittans —quid? humilis est Cicero? non enim, sed pulchrum et sic sine macula se esse monstrat, ubi animi naturam non accurate describere potest, “nec me pudet” inquit “ut istos fateri nescire quod nesciam.”

Si quod veritatem canat carmen sit et si sit philosophia quod veritatem disserat, ergo Cicero carmen philosophicum fecit, quippe quod per musicam cogitationis canendo penitus se validare potest. Quam pulchritudinem ego adorans, fortasse fines libri huius transgredior:—tamen non mente ratiocinari sed ipso animo meo me oportet. Nam philosophus non sum; hanc disputationem appropinquo ut litteris studens, qui debet sententias auctoris intellegere sicut dona aliquamdiu expetita, quibus utens sagacem ego rationem Ciceronis intellegere incipio ipso tempore in quo intellego verba eius. Sic legens vocabula meditor sicut forsan ipse meditabatur scribens. Sententiae Martini Heidegger memini: "The poetic character of thinking is still veiled over. Where it shows itself, it is for a long time like the utopism of a half-poetic intellect. But poetry that thinks is in truth the topology of Being. This topology tells Being the whereabouts of its actual presence" (Vertit Alfredus Hofstader). Auctore vero philosophico, veritatis architectura est eadem atque litterarum quae veritatem exprimunt; evolvere librum quoddam dialogi idem est atque participare in disputatione ipsa.

Tuesday, April 28, 2009

A Nathane Oglesby data 4/28/ 09 Eatenus ut mortem non esse malum monstaret, aeternitas animi nunc explicata est. Praecipue argumentum per opiniones vulgi veterumque sapientium factum est, atque per philosophorum sententias (praesertim Platonem Aristotelemque veneretur, varios tamen alios describit.) Summatim in una sententia: “sic permanere animos arbitramur consensu nationum omnium” (36). qua de re opiniones populares scriptor libenter accipere videtur in hoc loco autem haerere: “ignoratio finxit inferos easque formidines”—vitam in corpore continuare post mortem credere non potest, quamquam etiam hanc eandem vulgus in se ipso testificat. Cur sententiam communem de animi immortalitate Ciceronem oportet credere, dum hanc de Inferorum monstris dubitat? Quem animum sine corpore intellegere posse nostros maiores poetasque negat, qua de causa ergo debet Cicero cogitationes illorum de ipsius aeternitate animi accipere? Si has sponte credimus, cur non etiam illas? Sic quidem cogito: videtur Cicero quiddam esse verum tam cupit, id. est ipsam immortalitatem, ut tantum opiniones communes accipiat quae eo serviant. Quibus eum adhuc approbo, res tamen mihi videtur adhuc improbata: Quamquam assentior ei non ob rationes fortes sed ob desiderium accipiendi meum innatum. Cum adiutore dialogi, quia tamen mihi quidem placet spes data sententiis Magistri, “Me vero delectat, idque primum ita esse velim, deinde, etiamsi non sit, mihi persuaderi tamen velim.” Sed iam iamque magis debeo legere.

Thursday, April 23, 2009

A Nathane Oglesby data 4/23/19: Hoc trimestri, cum Diana Ciceronis Tusculanarum Disputationes lego. Oportet continue legens faciam ephemeridem de illis quae mihi videantur momenti esse in tractatulo ciceroniano. Ergo cogitationes meas hic videatis; utinam vos aliquantulum prosint.
Libro primo usque ad finem vicesimi capituli lecto, velim vos certiores facere me adhuc libentissime legere. Si vera vobis fere nuntiavero, disputationes hae sine dubio faciles et lectu et intellectu. Cuius libri primi hoc est argumentum: Cicero conatur monstrare mortem non esse malum sed magis quidem bonum. Duobus interlocutoribus fictis, concepta ciceroniana referuntur in figura colloquii cuiusdam in villa Tusculi; nihilominus, Cicero in praefatione ipse dicit: “Sed quo commodius disputationes nostrae explicentur, sic eas exponam, quasi agatur res, non quasi narretur.”

Praefatio vero multo difficilior lectu quam disputatio ipsa mihi visa est. In qua parte Cicero se nuper liberatum ab officiis publicis refert, hinc se applicare ad philosophiae studia, se tamen magna cum cura hoc incipere debere. In quibus faciendis Cicero mihi videtur cunctari et inhaerere: sicut in oculis eius contra mores Romanos philosophiae studere est.

Wednesday, April 8, 2009

Quod ad scopum propositumque huius situs pertinet

Ecce spatium ubi responsa varia a discipulis amatoribusque linguarum classicarum composita licet colligi collocari exhiberi .